Nieruchomości, w obliczu globalnej inflacji spowodowanej przede wszystkim czynnikami egzogenicznymi, udowadniają, że są jedynym aktywem, które nie tylko zachowywało swoją realną wartość, ale także pozwalało osiągnąć wymierne korzyści.

Rosnące niemal w każdym kraju wynagrodzenia (23 kraje z dodatnią dynamiką wzrostu) z jednej strony powinny sprawiać, że możliwość zakupu mieszkania dla konsumenta jest coraz bardziej realna i w coraz mniejszym stopniu istnieje konieczność posiłkowania się kredytem. Z drugiej strony wybuch pandemii Covid-19 skutecznie ograniczył powstawanie nowych inwestycji deweloperskich, w efekcie czego mamy do czynienia z ograniczoną podażą. Pamiętajmy również o strukturalnie wysokim popycie na mieszkania w przypadku Polski, inflację o wartości 15,6%, a w skali Europy osiągającą już ponad 8,4% r/r. Są to główne czynniki, które ciągną ceny nieruchomości w górę.

Chcąc porównać rynek mieszkaniowy w Polsce i w innych krajach posłużyliśmy się wskaźnikiem PPI, mierzącym stosunek cen nieruchomości i przeciętnego wynagrodzenia. Dla Polski wyniósł on 13,49. Pod względem PKB, na koniec 2021 roku, nasza gospodarka była najbardziej zbliżona swoim rozmiarem do Szwecji, gdzie indeks PPI to 9,52 – niższy o prawie 4 punkty. Jeśli chodzi o sytuacje u naszych sąsiadów, to np. w Niemczech indeks PPI wyniósł 10,60 a w Czechach 14,93.

Aby nadać globalnej perspektywy naszym porównaniom, wzięliśmy pod uwagę również wiodące gospodarki świata nieleżące na kontynencie europejskim czyli Chiny, Japonię, Kanadę, oraz Stany Zjednoczone.

Na tle pozostałych, bardzo negatywnie wyróżniały się Chiny z indeksem równym 38,43 a najkorzystniej w tej kategorii wypadły Stany Zjednoczone – ich wskaźnik wyniósł 4,58.

Grafika wizualizująca rozkład PPI w Europie znajduje się do pobrania w przycisku poniżej.